شعر محرم

بسمه تعالی 

 شعر از استاد شهریار در آستانه محرم

کاروان کربلا

شیعیان در سر هوای کربلا دارد حسین (ع)

روی دل با کاروان کربلا دارد حسین (ع)

از حریم کعبه جدش با شگی شست دست .

مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین (ع).

میبرد در کربلا هفتاد دو ذ بح عظیم .

بیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین (ع).

بسکه محملها رود  منزل به منزل با شتاب .

کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین (ع).

رخت ودیباج حرم چون گل به تاراجش برند

تا به جایی که کفن از بوریا دارد حسین (ع).

پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست .

اشک وآه عالمی هم در قفا دارد حسین (ع).

بسکه محملها رود منزل به منزل با شتاب .

کس  نمی داند  عروسی یا عزا دارد حسین (ع).

.....

بردن اهل حرم دستور بود وسر غیب .

ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین (ع).

دشمنانش بی امان ودوستان اش بی وفا .

با کدامین سر کند مشکل  دو تا دارد حسین (ع).

....

 دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز .

با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین (ع).

شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا.

جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین (ع).

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار .

کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین(ع).

دیوان شهریار ج1-ص 98

 

ولادت

ولادت حضرت علی اکبر مبارک با د

سالروز ولادت حضرت علی اکبر وروز جوان مبارک باد . حضرت علی اکبر فرزند ارشد امام  حسین (ع) بود بنا به قولی امام حسین  (ع) تمامی فرندان پسر خود را علی نام گذاری کرد چون  می خواست در زمانیکه معاویه سب علی (ع) را  در منابر واجب کرده بود ، نام  آن حضرت را بلند گرداند. حضرت علی اکبر در سال 33 (ه.ق) بدنیا آمد ودر سال 61 در کربلا به فیض شهادت نایل آمد .

از خصویات  حضرت علی اکبر این بود که بسیار شبیه به پیامبر بودند . امام حسین (ع) موقعی که او را روانه میدان کردند دستها را به آسمان بلند کرده وفرمودند :

اللهم َ اَشهَد عَلیهِم اِنًه برز الیهِم غلامُ اشبه الناس خَلقاَ وخُلقا منطِقا برسولِک وکٌنا اذ اشتَقنا الی نبیک نَظَرنا الیه.

امام حسین (ع) بعد از رفتن علی اکبر به میدان دیگر برای هدایت دشمن دعا نکرد بلکه آنان را نفرین کرد وفرمود :

خداوندا جمعشان را پرا کنده ساز وآنان را از برکات زمین محروم نما.

واین آیه را که دلیل بر عصمت حضرت عل کبر است تلاوت فرمود :

 ان الله اصطفی آدم ونوحا وآل ابراهیم وآل عمران علی العالمین  *ذریه بعضها من بعض والله سمیع علیم ( ال عمران -33و34) 

خداوند آدم ونوح وخا ندان ابراهیم ( پیامبر اسلام واهل بیتش)  را بر جهانیان برگزید . فرزندانی که بعضی از آنها از بعضی دیگرند.